Florante at Laura 11: Duke Briseo - Mapagkandiling Ama

83.      Sa mawika ito luha’y pinaagos,

        Pika’y isinaksak saka naghimutok,

        Nagkataon namang parang isinagot

        Ang bunting-hininga niyong nagagapos.

84.      Gerero’y namangha nang ito’y marinig

        Pinagbaling-baling sa gubat ang titig,

        Nang walang makita’y hinintay umulit

        Di naman nalao’t nagbagong humibik.

85.    Ang bayaning Moro’y lalo nang namaang:

        “sinong nananaghoy sa ganitong ilang?”

        Lumapit sa dakong pinanggalingan

        Ng bunting-hininga’t pinakimatyagan.

86.    Inabutan niya ang ganitong hibik:

        “ay mapagkandiling amang iniibig!

        Bakit ang buhay mo’y naunang napatid,

        Ako’y inulila sa gitna ng sakit?

87.     “Kung sa gunita ko’y pagkuru-kuruin,

        Ang pagkahulog mo sa kamay ng taksil,

        Parang nakikita ang iyong narrating,

        Parusang marahas na kalagimlagim.

88.   “At alin ang hirap na di ikakapit

        iyo ng Konde Adolfong malupit?

        Ikaw  ang salamin ng reyno ng bait,

        Pagbubuntuhan ka ng malaking galit.

89.   “Katawan mo ama’y parang namamalas

        Ngayon ng bunso mong lugami sa hirap,

        Pinipisang-pisang at iniwawalat

        Ng pawa ring lilo’t berdugo ng sukab

90.   “Ang nagkahiwalay na laman mo’t buto,

        Kamay at katawang nalayo sa ulo,

        Ipinaghagisan niyong mga lilo

        At walang maawang maglibing ng tao.

91.   “Sampu ng lingkod mo’t mga kaibigan,

        Kung kampi sa lilo’y iyo nang kaaway,

        Ang di nagsiayo’y natatakot naming

        Bangkay mo’y ibao’t mapaparusahan.

92.   “Hangga’t ditto, ama’y aking naririnig

        Nang ang iyong ulo’y itapat sa kalis,

        Ang panambitan mo’t dalangin sa langit,

        Na ako’y maligtas sa hukbong malupit.

93.   “Ninanasa mo pang ako’y matabunan

        Ng bangkay sa gitna ng pagpapatayan,

        Nang huwag mahulog sa panirang kamay

        Ng Konde Adolfong higit sa halimaw

94.   “Panalangin mo’y di pa nagaganap

        Sa liig mo’y biglang nahulog ang tabak,

        Nasnaw sa bibig mong huling pangungusap

        Ang adiyos, bunso’t buhay mo’y lumipas!

95.   “Ay amang ama ko! Kung magunamgunam

        Madla mong pag-irog at pagpapalayaw,

        Ipinapalaso ng kapighatian,

        Luha niring pusong sa mata’y nunukal.

96.   “Walang ikalawang ama ka sa lupa,

        Sa anak na kandong ng pag-aaruga:

        Ang munting hapis kong sumungaw sa mukha

        Sa habag mo’y agad nanalong ang luha.

97.   “Ang lahat ng tuwa’y natapos sa akin

        Sampu niring buhay ay nagging hilahil

        Ama ko’y hindi na malaong hithitin

        Ako’t sa payapang baya’y yayakapin.

98.   Sandaling tumigil itong nananangis,

        Binigyang panahong luha’y tumagistis

        Niyong naaawang Morong nakikinig

        Sa habag ay halos magputok ang dibdib.