Florante at Laura 19: Pag-aaral sa Atenas

205. “Pag-aral sa akin ay ipinatungkol

        Sa isang mabait maestrong marunong

        Lahi ni Pitako ngala’y si Antenor

        Lumbay ko’y sabihin nang dumating doon.

206. “May sambuwan halos na di nakakain

        Luha sa mata ko’y di mapigil-pigil

        Ngunit napayapa sa laging pag-aliw

        Ng bunying maestrong may kupkop sa akin.

207. “Sa dinatnan doong madlang nag-aaral

        Kaparis kong bata’t kabaguntauhan

        Isa’y si Adolfong aking kababayan

        Anak niyong Konde Silenong marangal.

208. “Ang kaniyang tao’y labis ng dalawa

        Sa dala kong edad na lalabing-isa

        Siyang pinopoon ng buong eskwela

        Marunong sa lahat na magkakasama.

209. “Mahinhin ang asal na hindi magaso

        At kung lumakad pa’y palaging patungo

        Mabining mangusap at walang katalo

        Lapastanganin ma’y hindi nabubuyo.

210. “Anupa’t sa bait siyang huwaran

        Ng nagkakatipong nagsisipag-aral

        Sa gawa at wika’y di mahuhulihan

        Ng munting panira sa magandang asal.

 

211. “Ni ang katalasan ng aming maestro

        At pagkabihasa sa lakad ng mundo

        Ay hindi matarok ang lalim at tungo

        Ng pusong malihim nitong si Adolfo.

212. “Aking pagkabata’y ang kinamulatan

        Kay ama’y ang bait na di paimbabaw

        Yaong namumunga ng kaligayahan

        Nanakay sa pusong suyui’t igalang.

213. “Sa pinagtatakhan ng buong eskwela

        Bait ni Adolfong ipinakikita

        Di ko malasapan ang haying ligaya

        Ng magandang asal ng ama ko’t ina.

214. “Puso ko’y ninilag na siya’y giliwin

        Aywan nga kung bakit at naririmarim

        Si Adolfo nama’y gayon din sa akin

        Nararamdaman ko kahit lubhang lihim.

215. “Araw ay natakbo at ang kabataan

        Sa pag-aaral ko sa aki’y nananaw

        Bait ko’y luminis at sa karunungan

        Ang hubad kong isip ay kusang dinamtan.

216. “Natarok ang lalim ng pilosopiya

        Aking natutuhan ang astrolohiya

        Natantong malinis ang kataka-taka

        At mayamang dunong ng matimatika

217. “Sa loob ng anim na taong lumakad

        Itong tatlong dunong ay aking nayakap

        Tanang kasama ko’y nagsipanggilalas

        Sampu ng maestrong tuwa’y dili hamak.