Florante at Laura 25: Paghahanda Patungong Krotona

289. “Nang malutas yaong pagsasalitaan

        Ay wala na akong kamaharlikaan

        Kaluluwa’y gulo’t puso’y nadadarang

        Sa ningan ng sintang bago kong natikman.

290. “Talong araw kong piniging ng hari

        Sa palasyo real na sa yama’y bunyi

        Ay di nakausap ang punong pighati

        At inaasahang iluluwalhati.

291. “Dito ko natikman ang lalong hinagpis

        Higit sa dalitang naunang tiniis

        At binulaan ko ang lahat ng sakit

        Kung sa kahirapang mula sa pag-ibig.

292. “Salamat at noong sa kinabukasan

        Hukbo ko’y lalakad sa Krotonang bayan

        Sandaling pinalad na nakapanayam

        Ang prinsesang nihag niring katauhan.

293. “Ipinahayag ko ng wikang mairog.

        Ng buntung-hininga luha at himutok

        Ang matinding sintang ikinalulunod

        Magpahangga ngayon ng buhay kong kapos.

 294. “Ang pusong matibay ng himalang dikit

        Nahambal sa aking malumbay na hibik

        Dangan ang kanyang katutubong bait

        Ay humadlang disin sinta ko’y nabihis.

295. “Nguni’t kung ang oo’y di man binitawan

        Naliwanagan din sintang nadirimlan

        At sa pagpanaw ko ay pinabaunan

        Ng may hiyang perlas na sa mata’y nukal.

296. “Dumating ang bukas ng aking pag-alis

        Sino ang sasayod ng bumugsong sakit?

        Dini sa puso ko’y alin ang hinagpis

        Na hindi nagtamo ng kaniyang kalis?

297. “ May sakit pa kayang lalalo ng tindi

        Sa ang sumisinta’y mawalay sa kasi?

        Guniguni lamang di na angh mangyari

        Sukat ikalugmok ng pusong bayani.

298. “O nangag-aalay ng mabangong suob

        Sa dakilang altar ni Kupidong diyos

        Sa dusa ko’y kayo ang nakatatarok

        Noong mangulila si Laura kong irog!