Florante at Laura 22: Mga Tagubilin ng Maestro

243. “May dalawang buwang hindi nakatikim

        Ako ng linamnam ng payapa’t aliw

        Ikalawang sulat ni ama’y dumating

        Sampu ng sasakyang sumundo sa akin

244. “Saad ng kalatas ay biglang lumulan

        At ako’y umuwi sa Albanyang bayan

        Sa aking maestro nang nagpapaalam

        Aniya’y “Florante bilin ko’y tandaan

245. “Huwag malilingat at pag-ingatan mo

        Ang higanting handa ng Konde Adolfo

        Pailag-ilagang parang basilisko

        Sukat na ang titig na mata’y sa iyo.

246. “Kung ang isalubong sa iyong pagdating

        Ay masayang mukha’t may pakitang giliw

        Lalong pag-ingata’t kaaway na lihim

        Siyang isaisip na kakabakahin.

247. “Datapuwa’t  huwag kang magpahalata

        Tarok mo ang lihim ng kanyang nasa

        Ang sasandatahi’y lihim na ihanda

        Nang may ipagtanggol sa araw ng digma.

248. “Sa mawika ito luha’y bumalisbis

        At ako’y niyakap na pinakahigpit

        Huling tagabilin: “bunso’y katitiis

        At hinihintay ka ng maraming sakit

249. “At mumulan mo na ang pakikilaban

        Sa mundong bayaning punong kaliluhan

        Hindi na natapos at sa kalumbayan

        Pinigil ang dila niyang nagsasaysay.

250. “Nagkabitiw kaming malumbay kapuwa

        Tanang kaeskwela mata’y lumuluha

        Si Menandron’y labis ang pagdaralita

        Palibhasa’y tapat at kapuwa-bata.

 251. “Sa pagkakalapat ng balikat namin

        Ang mutyang katoto’y di bumitiw-bitiw

        Hanggang tinulutang sumama sa akin

        Ng aming maestrong kanyang amain.

252. “Yaong paalama’y anupa’t natapos

        Sa pagsasaliwan ng madlang himutok

        At sa kaingaya’t gulo ng adiyos!

        Ang buntong-hininga ay nakikisagot.

253. “Magpahanggang daong ay nakipatnubay

        Ang aking maestro’t kasamang iiwan

        Humihip ang hangi’t agad nahiwalay

        Sa pasig Atenas ang aming sasakyan.