Florante at Laura 20: Masamang Balak kay Florante

218. “Ang pagkatuto ko anaki’y himala

        Sampu ni Adolfo’y naiwan sa gitna

        Maingay na pamang tagapamalita

        Sa buong Atenas ay gumala-gala.

219. “Kaya nga ng ako ang naging hantungan

        Tungo ng salita ng tao sa bayan

        Mulang bata’t hanggang katanda-tandaan

        Ay nakatalastas ng aking pangalan.

220. “Dito na nahubdan ang kababayan ko

        Ng hiram na bait na binabalatkayo

        Kahinhinang asal na pakitang-tao

        Nakilalang hindi bukal kay Adolfo.

221. “Natanto ng lahat na kaya nanamit

        Niyong kabaitang di taglay sa dibdib

        Ay nang maragdag pa sa talas ng isip

        Itong kapurihang mahinhi’t mabait.

222. “Ang lihim na ito’y kaya nahalata

        Dumating ang araw ng pagkakatuwa

        Kaming nag-aaral baguntao’t bata

        Sari-saring laro ang minunakala.

223. “Minulan ang gali sa pagsasayawan

        Ayon sa musika’t awit na saliwan

        Larong buno’t arnis na kinakitaan

        Ng kani-kanilang liksi’t karunungan.

224. “Saka inilabas namin ang trahedya

        Ng dalawang apo ng tunay na ina

        At mga kapatid ng nag-iwing ama

        Anak at esposo ng Reyne Yokasata.

225. “Papel ni Etyokles ang naging tungkol ko

        At si Polinese nama’y kay Adolfo

        Isang ka-eskuwela siyang nag-Adrasto

        At ang nag-Yokasata’y bunying si Menandro.

226. “Ano’y nang mumulan ang unang batalya

        Ay ang aming papel ang magkakabaka

        Nang dapat sabihing ako’y kumilala’t

        Siya’y kapatid kong kay Epidong bunga.

227. “Nanlisik ang mata’t ang ipinagsaysay

        Ay hindi ang ditsong nasa orihinal

        Kundi ang winika’y ikaw ang umagaw

        Ng kapurihan ko’y dapat kang mamatay!

228. “Hinandulong ako sabay nitong wika

        Ng patalim niyang pamatay na handa

        Dangan nakaiwas ako’y nabulagta

        Sa tatlong mariing binitawang taga.

229. “Ako’y napahiga sa inilag-ilag

        Sinabayang bigla ng tagang malakas

        Salamat sa iyo O Menandrong liyag

        Kung di sa liksi mo buhay ko’y nautas!

230. “Nasalag ang dagok na kamatayan ko

        Lumipad ang tangang kalis ni Adolfo

        Siyang pagpagitna ng aming maestro

        At nawalang diwang kasama’t katoto

231. “Anupa’t natapos yaong katuwaan

        Sa pangingilabot at kapighatian

        Si Adolfo’y di na naman nabukasan

        Noon di’y nahatid sa Albanyang bayan.