Florante at Laura 10: Ang Pagdating ng Gererong Moro

69.      Nagkataong siyang pagdating sa gubat

        Ng isang gererong bayani ang tikas

        Putong na turbante ay kalingas-lingas,

        Pananamit Moro sa Persyang siyudad.

70.      Pinigil ang lakad at nagtanaw-tanaw,

        Anaki’y ninitang pagpapahingahan,

        Di kaginsa-ginsa’y ipinagtapunan

        Ang pika’t adarga’t nagdaop ng kamay.

71.     Saka tumingala’t mata’y itinirik

        Sa bubong ng kahoy na takip sa langit,

        Estatuwa manding nakatayo’t umid

        Ang buntong-hininga niya’y walang patid.

72.   Nang magdamdam-ngawit sa pagayong anyo,

        Sa puno ng isang kahoy ay umupo

        Nagwikang “O palad” sabay ang pagtulo

        Sa mata ng luhang anaki’y palaso.

73.   Ulo’y ipinatong sa kaliwang kamay

        At saka tinutop ang noo ng kanan,

        Anaki’y mayroong ginugunamgunam,

        Isang mahalagang nalimutang bagay.

 

74.      Malao’y humilig, nagwawalang-bahala,

        di rin kumakati ang batis ng luha,

        sa madlang himutok ay kasalamuha

        ang wikang “Flerida’y tapos na ang tuwa!”

75.     Sa balang sandali ay sinasabugan

        Yaong buong gubat ng maraming ay! Ay!

        Na nakikitono sa himig mapanglaw

        Ng panggabing ibong doo’y nagtatahan.

76.   Mapamaya-maya’y nagbagong nagulat

        Tinangnan ang pika’t sampu ng kalasag

        Nalimbag sa mukha ang bangis ng Puryas

        “Di ko itutulot,” ang ipinahayag.

77.   “At kung kay Flerida’y iba ang umagaw

        At di ang ama kong dapat na igalang,

        Hindi ko masabi kung ang pikang tanga’y

        Bubuga ng libo’t laksang kamatayan.

78.   Bababa si Marte mula sa itaas

        At sa kalalima’y aahon ang Parkas,

        Buong galit nila ay ibubulalas,

        Yayakagin niring kamay kong marahas.

79.  “Sa kuko ng lilo’y aking aagawin

        ang kabiyak niring kaluluwang angkin

        liban na kay ama, ang sinuma’t alin

        ay di igagalang ng tangang patalim.

80.  “O pagsintang labis ng kapangyarihan

        Sampung mag-aama’y iyong nasasaklaw!

        Pag ikaw ang nasok sa puso ninuman,

        Hahamaking lahat masunod ka lamang.

81.  “At yuyurakan na ang lalong dakila,

        bait, katwira’y ipanganganyaya,

        buong katungkuha’y wawaling-bahala,

        sampu ng hininga’y ipauubaya.

82.  “Itong kinaratnan ng palad kong linsil,

        Salaaming malinaw na sukat mahalin

        Ng makatatap, nang hindi sapitin

        Ang kahirapan kong di makayang bathin.”