Florante at Laura 24: Ang Kariktan ni Laura

274. “Nag-upuan kami’t saka nagpanayam

        Ng balabalaki’t mayhalagang bagay

        Nang sasalitin ko ang pinagdaanan

        Sa bayang Atenas na pinanggalingan.

275. “Siyang pamimitak at kusang nagsabog

        Ng ningning ang talang kaagaw ni Benus

        Anaki ay bagong umahon sa bubog

        Buhok na naglugay sa perlas na batok.

 

276. “Tuwang pangalawa kung hindi man langit

        Ang itinatapon ng mahinhing titig

     O ang luwalhating buko ng ninibig

        Pain ni Kupidong walang makarakip.

277. “Liwaznag ng mukha’y walang pinag-ibhan

        Kay Pebo, kung anyong bagong sumilang

        Katawang butihin ay timbang na timbang

        At mistulang ayon sa hinhin ng asal.

278. “Sa kaligayaha’y ang nakakaayos—

Bulaklak na bagong winahi ng hamog

Anupa’t sinumang palaring manood

Patay o himala kung hindi umirog.

279. “Ito’y si Laurang ikinasisira

Ng pag-iisip ko tuwing magunita

         At dahil ng tanang himutok at luha

Itinotono ko sa pagsasalita.

       

280. “Anak ni Linseong haring napahamak      

At kinabukasan ng aking pagliyag

Bakit itinulot langit na mataas

Na mapanood ko kung di ako dapat!

281. “O haring Linseo kung di mo pinilit

         Na sa salitaan nati’y makipanig

         Ang buhay ko’y disi’y hindi nagkasakit

         Ngayong pagliluhan ng anak mong ibig.

 

282. “Hindi katoto ko’t si Laura’y di taksil

        Aywan ko kung ano’t lumimot sa akin

        Ang palad ko’y siyang alipusta’t linsil

        Si laang magtamo ng tuwa sa giliw.

283. “Makakapit kaya ang gawang magsukab

        Sa pinakayaman ng langit sa dilag?

        Kagandaha’y bakit di makapagkalag

        Ng pagkakapatid sa maglilong lakad?

284. “Kung naglalagay ka’y ang mamatuwirin

        Sa laot ng madlang sukat ipagtaksil

        Dili ang dangal mong dapat na lingapin

        Mahigit sa walang kagandaha’t ningning?

286. “O bunying gererong naawa sa akin

        Pagsilang na niyong nabagong bituin

        Sa pagkakita ko’y sabay ang paggiliw

        Inagaw ang pusong sa ina ko’y hayin!

287. “Anupa’t ang luhang sa mata’y nanagos

        Ng pagkaulila sa ina kong irog

        Ng tungkol sa sinta’t puso’y nangilabot

        Baka di marapat sa gayong alindog.

288. “Hindi ko makita ang patas na wika

        Sa kaguluhan ko’t pagkawalang diwa

        Nang makiumpok na’y ang aking salita

        Anhin mang tuwirin ay nagkakalisya.