Florante at Laura 20: Masamang Balak kay Florante


218. “Ang pagkatuto ko anaki’y himala
        Sampu ni Adolfo’y naiwan sa gitna
        Maingay na pamang tagapamalita
        Sa buong Atenas ay gumala-gala.

219. “Kaya nga ng ako ang naging hantungan
        Tungo ng salita ng tao sa bayan
        Mulang bata’t hanggang katanda-tandaan
        Ay nakatalastas ng aking pangalan.

220. “Dito na nahubdan ang kababayan ko
        Ng hiram na bait na binabalatkayo
        Kahinhinang asal na pakitang-tao
        Nakilalang hindi bukal kay Adolfo.

221. “Natanto ng lahat na kaya nanamit
        Niyong kabaitang di taglay sa dibdib
        Ay nang maragdag pa sa talas ng isip
        Itong kapurihang mahinhi’t mabait.

222. “Ang lihim na ito’y kaya nahalata
        Dumating ang araw ng pagkakatuwa
        Kaming nag-aaral baguntao’t bata
        Sari-saring laro ang minunakala.


223. “Minulan ang gali sa pagsasayawan
        Ayon sa musika’t awit na saliwan
        Larong buno’t arnis na kinakitaan
        Ng kani-kanilang liksi’t karunungan.

224. “Saka inilabas namin ang trahedya
        Ng dalawang apo ng tunay na ina
        At mga kapatid ng nag-iwing ama
        Anak at esposo ng Reyne Yokasata.

225. “Papel ni Etyokles ang naging tungkol ko
        At si Polinese nama’y kay Adolfo
        Isang ka-eskuwela siyang nag-Adrasto
        At ang nag-Yokasata’y bunying si Menandro.

226. “Ano’y nang mumulan ang unang batalya
        Ay ang aming papel ang magkakabaka
        Nang dapat sabihing ako’y kumilala’t
        Siya’y kapatid kong kay Epidong bunga.
227. “Nanlisik ang mata’t ang ipinagsaysay
        Ay hindi ang ditsong nasa orihinal
        Kundi ang winika’y ikaw ang umagaw
        Ng kapurihan ko’y dapat kang mamatay!

228. “Hinandulong ako sabay nitong wika
        Ng patalim niyang pamatay na handa
        Dangan nakaiwas ako’y nabulagta
        Sa tatlong mariing binitawang taga.

229. “Ako’y napahiga sa inilag-ilag
        Sinabayang bigla ng tagang malakas
        Salamat sa iyo O Menandrong liyag
        Kung di sa liksi mo buhay ko’y nautas!

230. “Nasalag ang dagok na kamatayan ko
        Lumipad ang tangang kalis ni Adolfo
        Siyang pagpagitna ng aming maestro
        At nawalang diwang kasama’t katoto

231. “Anupa’t natapos yaong katuwaan
        Sa pangingilabot at kapighatian
        Si Adolfo’y di na naman nabukasan
        Noon di’y nahatid sa Albanyang bayan.

2 comments:

Welcome to Zsite59