Florante at Laura 17: Kamusmusan ni Florante

173. Nupong nag-agapay sa puno ng kahoy

        Ang may dalang habag at lipos-linggatong

        Saka sinalitang luha’y bumabalong

        Buong naging buhay hanggang naparool.

174. “Sa isang dukado ng Albanyang syudad

        Doon ko nakita ang unang liwanag

        Yaring katauha’y utang kong tinanggap

        Sa Duke Briseo na ama kong liyag.

175. “Ngayong nariyan ka sa payapang bayan

        Sa harap ng aking inang minamahal

        Prinsesa Florescang esposa mong hirang

        Tanggap ang luha kong sa mata’y nunukal.

176. “Bakit naging tao ako sa Albanya

        Bayan ng ama ko at di sa Krotona

        Sa masayang syudad na lupa ni ina?

        Disin ang buhay ko’y di lubhang nagdusa.

 

177. “Ang dukeng ama ko’y pribadong tanungan

        Ng Haring Linseo sa anumang bagay

        Pangalawang puno sa sangkaharian

        Hilagaan tungo ng sugo ng bayan.

178. “Kung sa kabaita’y uliran ng lahat

        At sa katapanga’y pang-ulo sa syudad

        Walang kasindunong magmahal sa anak

        Umakay magturo sa gagawing dapat.

179. “Naririnig ko pa halos hangga ngayon

        Palayaw na tawag ng ama kong poon

        Noong ako’y batang kinakandung-kandong

        Taguring Florante bulaklak kong bugtong.

180. “Ito ang ngalan ko mulang pagkabata

        Nagisnan sa ama’t inang nag-andukha

        Pamagat na ambil na lumuha-luha

        At kayakap-yakap ng madlang dalita.

181. “Buong kamusmusa’y di na sasalitin

        Walang may halagang nangyari sa akin

        Kundi nang sanggol pa’y kusang daragitin

        Ng isang buwitreng ibong sadyang sakim.

182. “Ang sabi ni ina ko’y natutulog

        Sa bahay sa kintang malapit sa bundok

        Pumasok ang ibong pang-amoy ay abot

        Hanggang tatlong legwas sa patay na hayop.

183. “Sa sinigaw-sigaw ng ina kong mutya

        Nasok ang pinsan kong sa Epiro mula

        Ngala’y Menalipo may taglay na pana

        Tinudla ang ibo’t namatay na bigla.

184. “Isang araw namang bagong lumalakad

        Ako’y naglalaro sa gitna ng salas

        May nasok na arko’t biglang sinambilat

        Kupidong dyamanteng sa dibdib ko’y hiyas.

185. “Nangtumuntong ako sa siyam na taon

        Palaging gawa ko’y mag-aliw sa burol

        Sakbat ang palaso’t ang busog ay kalong

        Pumatay ng hayop mamana ng ibon.

186. “Sa tuwing umagang bagong naglalatag

        Ang anak ng Araw ng masayang sinag

        Naglilibang ako sa tabi ng gubat

        Madla ang kaakbay na mga alagad.

187. “Hanggang sa tingal-in ng sandaigdigan

        Ang mukha ni Pebong hindi matitigan

        Ay sinasagap ko ang kaligayahang

        Handog niyong hindi maramot na parang.

188. “Aking tinitipon ang ikinakalat,

        Na masayang bango ng mga bulaklak,

        Inaaglahi ko ang laruang palad

        Mahinhing amiha’t ibong lumilipad.

189. “Kung ako’y mayroong matanaw na hayop

        Sa tinitingalang malapit na bundok

        Biglang ibinitbit ang pana sa busog

        Sa minsang tudla ko’y pilit matutuhog.

190. “Tanang samang lingkod ay nag-aagawan

        Unang makarampot ng aking napatay

        Ang tinik sa dawag ay di nagdaramdam

        Palibhasa’y tuwa ang nakaaakay.

191. “Sukat maigaya sinumang manood

        Sa sinuling-suling ng sama kong lingkod

        At kung masundan ang bangkay ng hayop

        Ingay ng hiyawan, sa loob ng tumok.

192. “Ang laruang busog ay kung pagsawaan

        Uupo sa tabi ng matuling bukal

        At mananalamin sa linaw ng kristal

        Sasagap ng lamig na iniaalay.

193. “Dito’y mawiwili sa mahinhing tinig

        Ng nangagsasayang nayadas sa batis

        Taginting ng lirang katono ng awit

        Mabisang pamawi sa lumbay ng dibdib.

194. “Sa tamis ng tinig na kahalak-halak

        Ng nag-aawitang masasayang nimpas

        Naaanyayahan sampung lumilipad

        Sari-saring ibong agawan ng dilag.

195. “Kaya nga’t sa sanga ng kahoy na duklay

        Sa mahal na batis na iginagalang

        Ng bulag na hentil ay nagluluksuhan

        Ibong nakikinig ng pag-aawitan.