Florante at Laura 30: Ang Pagtakas ni Flerida

360. “May anim na ngayong taong walang likat

        Nang nilibut-libot na ksama’y hirap,”

        Napatigil dito’t siya’y may namatyag

        Nagsasalitaan sa loob ng gubat.

361. Napakinggan nila’y ang ganitong saysay:

        “Nang aking matatap na papupugutan

        Ang bang sinta kong nasa bilangguan

        Nagdapa sa yapak ng haring sukaban.

362. “Inihinging tawad ng luha at daing

        Ang kaniyang anak na mutya ko’t giliw

        Ang sagot kung di kusa kong tanggapin

        Ang pagsinta niya’y di patatawarin.

363. “Anong gagawin ko sa ganitong bagay

        Ang sinta ko baga’y bayaang mamatay?

        Napahinuhod na ako’t nang mabuhay

        Ang prinsipeng irog na kahambal-hambal.

364. “Ang nabalinong matibay kong dibdib

        Sa suyo ng hari bala at paghibik

        Nanlambot na kusa’t kumain sa sakit

        At nang mailigtas ang buhay ng ibig.

365. “Sa tuwa ng hari’y pinawalan agad

        Ang dahil ng aking luhang pumapatak

        Datapuwa’t tadhanang umalis sa syudad

        At sa ibang lupa’y kusang mawakawak.

366. “Pumanaw sa Persya ang irog ko’t buhay

        Na hindi man lami nagkasalitaan

        Tingni kung may luha akong ibubukal

        Na maitutumbas sa dusa kong taglay

367. “Nang iginagayak sa loob ng reyno

        Yaong pagpapakasal na kamatayan ko

        Aking naakalang magdamit gerero

        At kusang magtanan sa real palasyo.

368. “Isang hatinggabing kadilima’y lubha

        Lihim na naghugos ako sa bintana

        Walang kinasama kundi nga ang nasa

        Matunton ang sinta kung nasaang lupa.

369. “May ilan taong ako’y naglagalag

        Na pinapalasyo ang bundok at gubat

        Dumating nga rito’t kita’y nailigtas

        Sa masamang nasa iyong taong sukab.”

 370. Salita’y nahinto sa biglang pagdating

        Ng Duke Florante’t Prinsipe Aladin

        Na pagkakilala sa boses ng giliw

        Ang gawi ng puso’y di mapigil-pigil.

371. Aling dila kaya ang makasasayod

        Ng tuwang kinamtan ng magkasing-irog?

        Sa hiya ng sakit sa lupa’y lumubog

        Dala ng kanyang napulpol na tunod.

372. Saang kalangitan napaakyat kaya

        Ang ating Florante sa tinamong tuwa

        Ngayong tumititig sa ligayang mukha

        Ng kaniyang Laurang ninanasa-nasa?

373. Anupa nga’t yaong gubat na malungkot

        Sa apat ay naging paraiso’t lugod

        Makailang hintong kanilang nalimot

        Na may hininga pang sukat na malagot.